In 1997 kreeg ik de diagnose bipolaire stoornis. Ruim 20 jaar geleden nog een redelijk onbekend fenomeen. De naam was toen nog ‘manisch depressief’ wat binnen mijn omgeving voor angstaanjagende reacties zorgde. Na een korte therapie kreeg ik lithium (medicijn) wat leek te werken.
Mijn leven veranderde echter wel. Het succes dat ik voorheen had bleef uit en resulteerde in korte tijd in een echtscheiding (1999) en een faillissement (2001). Mijn echtgenote had geen vertrouwen meer in iemand met zo’n ziekte. Ook zakelijk (ik was ondernemer) liet ik steeds meer steken vallen. In 2009 volgde een tweede scheiding. Inmiddels was ik in 2006 gestopt met mijn medicatie. Zonder medicatie ging het leven mij beter af, dacht ik. Niets was minder waar.
Vanaf 2009 ging mijn leven in een rollercoaster met hoge pieken (manisch, succes) en diepe dalen (zware depressies). Het eindstation was pas in de zomer van 2011. Het kon niet meer langer zo. Mijn derde relatie was onder mijn handen afgebroken en ik was inmiddels vader van 4 kinderen uit 3 relaties. Via een opname bij GGZ Altrecht (waar ook en passant een verkeerde diagnose werd gesteld) heb ik een psychologisch onderzoek laten uitvoeren om mijn (oude) diagnose weer te krijgen en mijn medicatie. Maart 2012 was het zover. Sinds die tijd ben ik stabiel, heb inmiddels een vaste relatie (bijna 7 jaar) met iemand die wel begrip heeft voor mijn diagnose. Eind goed, al goed?
Psychische klachten komen nooit alleen
Sinds 2012, oprichting van mijn stichting Orange Monday, probeer ik een voet aan de grond te krijgen binnen de Gezondheidszorg, specifiek GGZ. Psychische klachten komen namelijk nooit alleen, fysieke klachten meestal ook niet trouwens. Ik kan er over meepraten; sinds 2001, nu dus 18 jaar heb ik geen ‘normaal’ leven meer. Maatschappelijk niet, sociaal niet, onopgeloste schulden en altijd bezig zijn met mijn diagnose. Iemand met een bipolaire stoornis heeft niet zomaar weer een ‘normaal’ leven wanneer hij therapie en medicatie heef gekregen.
Er is sprake van een kwetsbaarheid die overigens nagenoeg elk mens heeft. We zijn geen machines. Wanneer het dan financieel en sociaal- maatschappelijk tegen blijft zitten, verandert er nooit iets. Ik heb, met hulp van mijn omgeving, mijn grenzen leren kennen, mijn lichaam leren kennen en mij leren wapenen tegen de invloeden uit mijn omgeving (zoals stigma).
En dan lees ik het blog “Schulden, wie beschermt mij? “via Psychosenet geplaatst via psychiater Jim van Os op LinkedIn. Dan denk ik: heeft de GGZ dan nog steeds niet geleerd dat psychische klachten nooit alleen komen. Dat een groot deel van deze mensen schulden hebben (die niet zomaar opgelost worden), te maken hebben met echtscheiding en zij geen werk meer kunnen vinden. Of juist door psychische klachten in deze situaties belanden. Dit geldt overigens voor ondernemers en werknemers.
In dit kader: mijn psychiater zei ooit tegen mij in de zomer van 2012: “u bent stabiel en kunt weer verder met uw leven”. Niets was minder waar. Ik had geen werk (bijstand), ik woonde bij mijn moeder van 80 jaar, ik zag mijn kinderen niet meer (geen omgangsregeling) en mijn schulden waren door lithium ook niet opgelost. De psychiater had zijn werk gedaan, de rest mocht ik zelf oplossen.
De Nieuwe GGZ & IGZ Plus
In 2015 sprak ik Jim van Os in Maastricht naar aanleiding van zijn boek “De DSM V voorbij | Persoonlijke Diagnostiek in de Nieuwe GGZ”. Er zijn veel overeenkomsten tussen De Nieuwe GGZ en IGZ Plus (mentaal, fysiek, omgeving). Over ons gedachtegoed zei hij: “Mooi geschreven, maar de GGZ is er nog niet aan toe Martin Jan”. Wanneer wel, vraag ik mij dan af. Zo snel mogelijk zeg ik, het blog “Schulden, wie beschermt mij .. “bewijst ons gelijk wederom.
Waar ons gedachtegoed, Leefstijl Gezondheidszorg, voor staat, leest u via www.igzplus.nl van Stichting IGZ Plus. Laten wij er samen voor zorgen dat wij blogs zoals “Schulden, wie beschermt mij?” de komende jaren niet meer (hoeven) lezen, omdat er aandacht aan wordt besteed. Dat geldt uiteraard ook voor mijn blog. De Nieuwe GGz bleek, tot nu toe, oude wijn in nieuwe zakken.
De GGZ staat er sinds 2015 slechter voor dan ooit. Waarom? Er is geen verandering en nauwelijks verbetering. Ondanks de inspanningen van Jim van Os blijft gevolgbestrijding hoog in het vaandel, oorzaken worden niet aangepakt.
Een betere en betaalbare Gezondheidszorg (inclusief GGZ)
Wat blijft is het feit dat ons gedachtegoed, ontstaan in de laatste 7 jaar, samen met anderen ontwikkeld, niet wordt ‘gezien’. Ik ben geen dokter die medicijnen gestudeerd heeft, ik ben een ervaringsdeskundige bipolaire stoornis, die NLP coach is geworden. Niet per se voor anderen, in eerste instantie vooral voor mijzelf.
Met mijn kennis en mijn ervaringen heb ik samen met Vitaliteit Groep Nederland de Vitaliteitfactor ontwikkeld. Deze geeft de fysieke en mentale veerkracht weer om de kwaliteit van leven te optimaliseren, zowel privé als qua werk. En vooral, wat je eraan kan doen om jouw vitaliteit te verbeteren. Ik heb geleerd dat wanneer onze Vitaliteitfactor gemaximaliseerd is, ik het leven (met of zonder diagnose) beter aankan. Ik ben voorbereid. Nu nog een broodnodige wetenschappelijke bevestiging.
Ik blijf echter overtuigd van onze zaak. Er loopt zelfs al jaren een petitie (inmiddels ruim 32.500 handtekeningen). We hebben nog 7.500 handtekeningen nodig. Help jij mee? Samen kunnen we ons doel: ‘Een betere en betaalbare gezondheidszorg’ bereiken. Niet alleen gevolg bestrijdend, maar het oplossen van de oorzaken en werken aan preventie. Drie redenen om te tekenen:
- Voorkom nog meer stijging van zorgpremie en eigen risico
- Zorg dat mensen na ziekte weer ‘gewoon’ aan het werk kunnen
- Wees voorbereid door te weten hoe u ‘ervoor staat’
Het lijkt simpel en dat is het ook!
Meer weten? Mail naar martinjan.melinga@vitaliteitgroep.nl
Meer weten over onze petitie? Check www.hetroermoetomin.nl. Je kunt ook op bovenstaande afbeelding klikken en gelijk tekenen, ruim 32.500 mensen gingen jou voor.
Thanks en groet, Martin Jan Melinga
Martin Jan Melinga 